Normandie 2013
Utah Beach Normandy Angelos T Chatas,
50480 Sainte-Marie-Du-Mont , Basse-Normandie, France
Telefoon: +33 2 33 42 75 62
Website
Stuur een mail
In mei 2013 zijn we met de familie naar Normandie geweest,onze moeder wilde daar altijd graag heen,dus zijn wij als volwassenen zonder kids hier een midweek heengegaan.
We hebben een heerlijke week gehad,en veel gezien hieronder een verslag met natuurlijk mooie foto’s..
De reis er naar toe verliep zeer voorspoedig we moesten ongeveer 750 km rijden..
Na een paar tussenstops kwamen we in de buurt van le Havre waar we in de verte de mooie brug de Pont de Normandie zagen liggen..
Vanuit de verte is dit een erg indrukwekkend gezicht,hier moesten we toch overheen zien te komen met de auto’s,en dit is prima gelukt hoor..
De Pont de Normandie is met een totale lengte van 2.143,21 meter, de langste in zijn soort in Europa.
Na zeven jaar aan de brug gebouwd te hebben kon de eerste auto in 2005 over de brug
Op deze link is meer informatie te lezen over de brug http://nl.wikipedia.org/wiki/Pont_de_Normandie
Nadat we de brug waren gepasseerd moesten we nog een klein stukje rijden,tot we bij het adres waren waar de sleutel van ons huis op moesten halen..
Daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen en kregen de sleutel van ons huis…
We moesten nog een klein stukje rijden naar het plaatsje Sainte-Marie-Du-Mont,hier stond ons vakantiehuis,nou zeg maar gerust vakantievilla…
Aan Utah-beach,je liep zo het strand op..
Bij aankomst ging we eerst eens even rond kijken in het huis,hieronder een paar foto’s..
Werkelijk alles was aanwezig,mooie kamers goede bedden,wifi in het huis,en vanuit de serre een magnifiek uitzicht op de zee..
Na een reis van toch een uurtje of tien had een ieder wel zin in wat, Mariette had heerlijke macaroni gemaakt en die liet een ieder zich goed smaken…
Terwijl het zonnetje in de zee daalde zat de eerste dag in het mooie Normandie erop…
Na een heerlijke nachtrust scheen het zonnetje al vroeg,hier staat Normandie niet echt om bekend maar wij hebben heerlijk weer gehad deze dagen..
Ik was al vroeg wakker en ben even het strand opgelopen van Utah Beach hier was ook al volop leven…
Ook kwam ik mijn zwager Dinand tegen die al een hengeltje had uitgegooid om een visje te vangen.
SAINTE-MARIE-DU-MONT
In de middag even naar het plaatsje Sainte-Marie-Du-Mont geweest,een erg leuk plaatsje vlakbij ons vakantiehuis.
Dit is een van de eerste plaatsen die werd bevrijd tijdens de invasie op D-day op 6 juni 1944 door een parachutistenbrigade.
Midden in het dorpje staat de grote kerk,hier werd de eerste kerkdienst gehouden na de landing van de geallieerden…
In het plaatsje zelf is ook een klein museum,hier ben ik ook nog even wezen kijken,en een winkeltje met spullen uit de oorlog..
Een leuk dorpje om even doorheen te wandelen,en die met alles doet herinneren aan de oorlog,hier onder een link met nog wat oude foto’s
Open website
Zelf heb ik natuurlijk ook nog wat foto’s genomen.. Al met al een enerverende dag
De volgende dag werden we weer met een zonnetje wakker,en zagen de zee in de verte liggen,wat een rijkdom…
Samen met broer Wouter ben ik naar de plaatselijke bakker geweest in Sainte-Marie-Du-mont en daar heerlijk stokbrood en croissant gehaald, dit vond een ieder wel lekker…
Hierna ging een ieder zijn eigen gang,even lekker een goed boek lezen bij een bak koffie,of even naar het strand op zoek naar schelpen.
‘middags zijn we met z’n allen naar het Utah Beach Landing Museum geweest,dit museum ligt vlakbij ons huis,op een paar 100 meter…
Het bevind zich op de lokatie waar de Amerikanen op 6 juni 1944 aan land gingen. Er zijn exposities van foto’s en orginele staff kaarten. Daarnaast zijn er vele gebruiksvoorwerpen, geschut en voertuigen te zien in en om het museum.
Dit vonden wij een erg mooi museum,zelfs een bioscoop is aanwezig waar een film gedraaid word over de invasie bij Utah beach.
Erg indrukwekkend,hieronder een aantal foto’s van in en om het museum..
St.-Mère-Eglise
Om de invasie te steunen werden, in de rug van de Duitse verdedigingstroepen, zeer vroeg in de ochtend van 6 juni, meer dan 15.000 Amerikaanse parachutisten gedropt in en om het wegenknooppunt van St.-Mère-Eglise.
Voordat de luchtlandingstroepen uit hun vliegtuigen sprongen, was er een aanval door de geallieerde luchtmacht op Sainte-Mère-Église. Na deze aanval sprongen de U.S. 82nd Airborne and U.S. 101st Airborne Divisions in de buurt van het dorp uit hun vliegtuigen. Tijdens deze actie belandde een deel van hen midden in het dorp, waar zij letterlijk ten prooi vielen aan de gealarmeerde Duitse bezetters. De meest bekende persoon die ook in dit dorp terecht kwam is John Steele.
Nu nog hangt soldaat Steel (een pop) aan de torenspits van dit dorpje.
Het geallieerde communicatiesysteem was een klein metalen speelgoed klikkertje. Eén keer klikken moest beantwoord worden met twee keer klikken. Zo moesten de 15.000 soldaten elkaar terugvinden. Maar dat verliep niet zoals verwacht.
In dit dorpje staat ook de eerste mijlpaal van de ‘Voie de la Liberté’ of de “Weg van de Vrijheid”. Deze weg loopt van hier tot aan het Mémorial in Bastogne. Om de mijl staat er een dergelijke paal langs de weg die de pantserdivisie van Generaal Patton nam naar de Ardennen.
Naast deze bezienswaardigheden is er ook nog het Musée Airborne. Hier moet je zijn als je alles wil vernemen over de landing in en rond St.-Mère-Eglise.
In de kerk van Sainte-Mère-Église zijn twee glas in lood ramen te vinden ter nagedachtenis aan de oorlogshandelingen die tijdens de slag om Normandië plaatsvonden.
Daarnaast is er in de kerk een oorlogsmonument te vinden dat de burger- en militaire slachtoffers herdenkt, die vielen tijdens oorlogshandelingen gedurdende de WOII
Het is een heel mooi dorpje en vooral toeristisch,ook hier zijn weer verschillende winkels met spullen uit de oorlog.
We hebben hier een middagje rondgelopen, en ma kwam nog een verdwaalde Canadees tegen waar ze even mee op de foto wilde.
Colleville Sur Mer
Waar je absoluut heen moet als je in Normandie bent is het Amerikaanse kerkhof in Colleville Sur Mer.
De totale oppervlakte bedraagt 70 hectaren. Alles is in Carrara marmer. In totaal zijn er 9.386 graven, waaronder 307 onbekende, één graf waarin zowel vader als zoon rusten en 33 gevallen waar twee broers naast elkaar zijn begraven.
De 14.000 anderen die in de streek begraven werden zijn op vraag van de familie gerepatrieerd.
Oneindig en kaarsrecht lopen de rijen met witte, marmeren kruisen over het gazon.
Duizenden Latijnse kruisen met hier en daar een davidsster.
Erg mooi zoals op de foto zichtbaar is,dat de kruisen als het ware grenzen aan de zee.
De begraafplaats is rechthoekig van vorm en de hoofdpaden liggen in de vorm van een Latijns kruis. Binnen, dicht bij het bezoekerscentrum, is een half cirkelvormig gedenkteken met een herdenkingstuin te vinden en een muur met vermisten aan de achterkant, hetgeen het grootste deel van de oostkant van de begraafplaats beslaat
Ik vond het erg indrukwekkend,en wat me opviel dat alles zo netjes is bijgehouden en schoon,per jaar komen hier meer dan 1 miljoen mensen..
Hieronder nog een paar foto’s.
In en om het huis
Terug bij ons huis hebben we eerst even met elkaar een lekker bakkie koffie gedronken en even nagepraat wat we gezien hadden..
Ook even contact met de kinderen thuis via whats app,even wat foto’s delen.
Theo maakte een mooie creatie van de gevonden schelpen(zie foto)
Ook de ijsmachine in de koelkast maakte gedurig lawaai omdat iemand lekker wat ijsklontjes in zijn drankje wilde.
Intussen werd er in de keuken al weer hard gewerkt aan een heerlijke ovenschotel..
Even later zaten we met zn allen aantafel om van de warme hap te genieten..
Hierna ging een ieder zijn eigen gang,Henk ging even op de foto met grote broer Theo.
Pointe Du Hoc
Ook zijn we in onze vakantie nog naar Pointe Du Hoc geweest,hieronder een stukje informatie.
Hier vind je de “Rangers”-rots. Dit terrein is nog steeds bewaard (incl. de kraters) zoals het was na de bevrijding. Deze plaats, op een hoogte van 30 meter, was zeer belangrijk. Van hieruit controleerde men de landing op Omaha en Utah Beach. Daarom moest dit punt zeker veroverd worden op de Duitsers, opdat de landing verder normaal zou kunnen verlopen. De landing op deze rots werd maanden voorbereid. De 225 Rangers o.l.v. Kolonel Earl Rudder kregen een zeer degelijke opleiding voor deze opdracht, zonder te weten waarvoor ze dan aan het oefenen waren!
De bedoeling was om zes grote kanonnen onschadelijk te maken. Deze vormden een serieuze bedreiging voor de verdere operaties. Bij de verovering zou blijken dat er geen kanonnen waren. Ze stonden twee kilometer verder, klaar om te schieten, maar de soldaten waren gevlucht.
Op 6 juni 1944 om 7 uur landden de Rangers. Ze werden zwaar onder vuur genomen door de Duitse mitrailleurs. Een woelige zee en een strand vol kraters bemoeilijkten de operatie. De dag voordien had de luchtmacht hier 700 ton bommen gelost. En twee uur voor de landing
had de zeemacht 600 obussen afgeschoten. Toch was er nog een grote weerstand.
De planning was om de rots in te nemen in 30 minuten en de rest van de soldaten via deze plaats ook landinwaarts te sturen. Maar dit plan mislukte. Het heeft meer dan 48 uur geduurd, zelfs een aanval van duizend man van op land leverde niets op. Na 24 uur waren er nog 90 van de 225 Rangers in leven, verzameld op een klein stukje plateau. Slechts ’s middags van de derde dag viel de Duitse stelling. De geallieerden vielen toen massaal aan via land, dit ging ook met veel verliezen gepaard door de vele mijnenvelden
Ook dit was weer zeer indrukwekkend, en een midweek vliegt voorbij en de volgende dag vertrokken we weer naar Nederland..
We hebben heerlijke dagen gehad met elkaar en dit is zeker voor herhaling vatbaar..
Onder de volgende link staan nog meer foto’s van onze vakantie in Normandie.
Meer foto’s